Voor de wedstrijd in Hoog-Blokland hoefde er eigenlijk niet zoveel te gebeuren. De koppeling werd gesteld zodat deze weer spelingsvrij was en ook de kleppen werden nog even gesteld. Alles werd gecontroleerd en ook wel fijn om te vermelden: de nachtmerrie van het terugkerende aluminium in het oliefilter was voorbij. Al drie wedstrijden achtereen een brandschoon oliefilter.
Nadat we zaterdag ochtend de trekker even hebben laten draaien zijn we gaan laden en rond de middag zijn we afgereisd richting Hoog-Blokland wat voor ons de thuiswestrijd zou zijn als we meestreden in de topcompetitie. Voor ons waren er die dag dus geen punten te verdelen wat inhield dat er weer een experimentele draai aan de wedstrijd gegeven zou worden door ons. Dit maal was de bandenspanning weer eens aan de beurt en de achterbanden gingen mooi zacht. De baan was relatief hard en de bovenlaag bood bijzonder weinig grip. Helaas was de door ons gegokte bandenspanning (waar nog nooit mee gereden was) aan de lage kant. Na de run bleek dat het midden van de band hol was gaan staan waardoor we geen volledig contact meer hadden met de baan. Met een afstand van 97.57 mtr waren we toch dik tevreden en weer geen laatste tussen de grote jongens
