De week voor Lexmond hebben we het aardig druk gehad. Onze mening was dat de trekker onderin nog taaier moest worden, dit kan je stimuleren door de nokkenas in de motor te verdraaien dus dat hebben we gedaan. Ook omdat het inlaatspruitstuk niet langer meer mee kon hebben we deze voor de wedstrijd in Lexmond af te maken en te monteren. Vrijdag avond om 9 uur liep de trekker. Maar naar onze mening was hij niet de oude, lag het aan het spruitstuk of kwam het door het draaien aan de nokkenas? Goede raad is duur dus de trekker weer de schuur in, distributie deksel demonteren en de nokkenas weer terug naar z’n oude positie. Het was inmiddels zo laat geworden dat we de trekker niet meer konden starten en het was dus duimendraaien of hij zaterdags wel weer wilde lopen als voorheen. Zaterdag waren we al vroeg aanwezig in Lexmond om alles op te bouwen en klaar te zetten. Iedereen was uitgenodigd om een hapje en een drankje te komen halen en het was bar gezellig. Toch moest er nog gereden worden. De eerste runs kwamen niet volledig uit de verf door een samenspel van omstandigheden. Wij hadden onszelf verkeken op de baan en de sleepwagen stond voor ons doen relatief zwaar. Met een beetje buikpijn terug naar ons honk waar iedereen kwam vragen wat er aan de hand was en wat we eraan konden doen. De motor liep goed. De enigste factor die tegen zou kunnen werken waren de achterbanden en dus besloten we deze iets harder op te pompen waardoor we iets minder grip zouden hebben. In de laatste run bleek dat dit hielp en konden we toch nog een mooie run neerzetten voor ons thuispubliek.
